অৰুণাচল প্ৰদেশৰ পৰম্পৰাগত পোছাকত সচৰাচৰ আলোৱান, ৰেপ আৰু লহং দেখা যায়। যদিও জনজাতিবোৰ একে জাতিৰ কিন্তু তেওঁলোকে ক'ত বাস কৰে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি তেওঁলোকৰ পোছাক পিন্ধাৰ ধৰণ পৃথক হোৱা দেখা যায়।তেওঁলোকৰ বেছিভাগ পোছাকশৈলী তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ পৰা আহৰণ কৰা হয়।অৰুণাচল প্ৰদেশৰ বেছিভাগ জনজাতিত,ছোৱালী আৰু মহিলাসকলে আনুষঙ্গিক সামগ্ৰী পিন্ধা দেখা যায়। কাণফুলি, ৰূপালী আঙুঠি, বাঁহৰ টুকুৰা,ৰঙা মণি আদি মহিলাসকলে পিন্ধে।অৰুণাচলৰ আন এক বিখ্যাত কাপোৰৰ সামগ্ৰী হৈছে টুপী,যিটো সুন্দৰভাবে ময়ূৰৰ পাখিৰে সজ্জিত। মহিলাসকলে 'বেতৰ আঙুঠিৰ ক্ৰিনোলাইন' পিন্ধে, যিবোৰ দেখিবলৈ যথেষ্ট আকৰ্ষণীয় হয়।
অৰুণাচল প্ৰদেশত গোটেই বছৰটোতে বহুতো উৎসৱ পালন কৰা দেখা যায়। উৎসৱবোৰক বহলভাৱে ধৰ্মীয় উৎসৱ,সামাজিক-সাংস্কৃতিক উৎসৱ আৰু কৃষি উৎসৱত শ্ৰেণীবদ্ধ কৰিব পৰা যায়।চিয়াং নদী মহোৎসৱে এই সুন্দৰ ৰাজ্যখনৰ সামূহিক শান্তিক সন্মান জনাইছে। এইটো এসময়ত ব্ৰহ্মপুত্ৰ দৰ্শন অনুষ্ঠানৰ এটা উপাদান আছিল। চিয়াং নদী উৎসৱ এতিয়া টুৰিঙ, ইংকিয়ং আৰু পাচিঘাটত উদযাপন কৰা হয়। এই অনুষ্ঠানটোৰ উদ্দেশ্য হৈছে পৰিৱেশ পৰ্যটনৰ প্ৰচাৰ কৰা আৰু লগতে বিভিন্ন মনোৰঞ্জনমূলক কাৰ্যকলাপ প্ৰদান কৰা। উপলব্ধ খেলবোৰৰ ভিতৰত হাতীদৌৰ,নাও খেল আৰু অন্যান্য কাৰ্যকলাপ আছে।এইটো অৰুণাচল প্ৰদেশৰ আটাইতকৈ পৰিচিত উৎসৱবোৰৰ ভিতৰত এটা।
2007 চনত আৰম্ভ হোৱা "পাংচাউ পাছ শীতকালীন উৎসৱ"হৈছে আৱাসীসকলৰ দ্বাৰা আয়োজিত এক আধুনিক শীতকালীন উৎসৱ। এই তিনিদিনীয়া অনুষ্ঠানটো চাংলাং জিলাৰ নামপঙত ৰাইজে অনুষ্ঠিত কৰে। প্ৰতি বছৰে জানুৱাৰী মাহত, এই উৎসৱ অনুষ্ঠিত হয়। তেওঁলোকে জাতিগত উদযাপনৰ অংশ হিচাপে পৰম্পৰাগত নৃত্য আৰু গান পৰিৱেশন কৰে।
অৰুণাচল প্ৰদেশৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎসৱ লোছাৰ উদযাপনে তিব্বতীয় নৱবৰ্ষক স্মৰণ কৰে। তিব্বতৰ প্ৰাক-বৌদ্ধ কালত, এই উদযাপনক মূলতঃ কৃষি উৎসৱ বুলি কোৱা হৈছিল, আৰু ইয়াক এপ্ৰিকট গছৰ ফুলি উঠা স্মৃতিত অনুষ্ঠিত কৰা হৈছিল। আজি অৰুণাচল প্ৰদেশৰ মনপা জনজাতিয়ে ফেব্ৰুৱাৰী মাহত বা মাৰ্চৰ আৰম্ভণিতে লোছাৰ উৎসৱ উদযাপন কৰে যাতে দুষ্টতা প্ৰতিহত কৰা যায় আৰু নতুন বছৰত সুখ আৰু সম্পদক স্বাগতম জনোৱা হয়।
অৰুণাচল প্ৰদেশৰ আন এক প্ৰসিদ্ধ উদযাপন নাইছি জনজাতিৰ "নিয়োকুম" যি প্ৰতি বছৰে ২৮ ফেব্ৰুৱাৰীত অনুষ্ঠিত হয়। "নিয়োকুম" জনসাধাৰণৰ বাবে সম্পদ আৰু শান্তি অনাৰ বাবে জনাজাত।"নিয়োকুম" হৈছে এক দুদিনীয়া উৎসৱ য'ত নাইছি জনজাতিয়ে গান আৰু নৃত্য কৰিবলৈ মিলিত হয়।
অৰুণাচল প্ৰদেশৰ বৰ্তমানৰ নৃত্য পৰম্পৰা উত্তৰ-পূবৰ এই সৰু ভাৰতীয় ৰাজ্যখনৰ সামাজিক-সাংস্কৃতিক ইতিহাসৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ। স্থানীয় লোকসকলে নৃত্য আৰু ভাল সময় অতিবাহিত কৰিবলৈ ভাল পায়। তেওঁলোকে আনন্দৰ লগতে উৎসৱ আৰু অনুষ্ঠানৰ বাবে নৃত্য কৰে। বহুতো নৃত্য শৈলী পুৰুষ আৰু মহিলা উভয়ে উপভোগ কৰে। জনজাতিৰ বৈচিত্ৰ্য অনুসৰি নৃত্যৰ ৰূপবোৰ পৃথক হয়। ইগো নৃত্য মিশ্মী পুৰোহিতসকলৰ দ্বাৰা প্ৰচলিত হয়, যুদ্ধ নৃত্য এডিছ, ৱাঞ্চোচ আৰু নকটৰ দ্বাৰা প্ৰচলিত হয়, আৰু বৌদ্ধসকলৰ দ্বাৰা আনুষ্ঠানিক নৃত্য প্ৰচলিত হয়। এই সকলোবোৰ নৃত্য শৈলী বেছিভাগ পুৰুষ-প্ৰধান আৰু মহিলাৰ অংশগ্ৰহণ নিষিদ্ধ।
আজি লামু, ৰোপ্পি, হুৰকানি, পপিৰ, ৰেখাম পাডা, চলো, পোনুং, বুয়া, লায়ন নৃত্য, পাচি কংকি, আৰু ময়ূৰ নৃত্য হৈছে অৰুণাচল প্ৰদেশৰ কেইটামান বিশিষ্ট লোক নৃত্য। বেছিভাগ নৃত্য কোৰাছ সুৰৰ তালে তালে নৃত্য পৰিচালনা কৰা হয়।
"জা-জিন-জ"হৈছে এক পৰম্পৰাগত গীত যাক বিবাহ, অন্যান্য সামাজিক সমাৱেশ আৰু অন্যান্য উৎসৱৰ অনুষ্ঠানত পৰিৱেশন কৰা হয়। "ব্যাৰী" হৈছে এটা গান যিয়ে অৰুণাচল প্ৰদেশৰ পৌৰাণিক কাহিনী, ইতিহাস আৰু ধৰ্মীয় পৰম্পৰাৰ কাহিনী কয়। সামাজিক সমাৱেশ হওঁক বা ধৰ্মীয় সেৱা হওঁক,"ব্যাৰী" অতি আৱশ্যকী।"ব্যাৰী"গানটো বৰঞ্চ দীঘল। যেতিয়া কইনাৰ পক্ষবিবাহ অনুষ্ঠানলৈ উভতি আহে, কইনাক তাইৰ নতুন ঘৰত এৰি দিয়ে, "নিয়োগা" গোৱা হয়।
ৰাজ্যখনৰ সাংস্কৃতিক সৌন্দৰ্য, মনোৰম সৌন্দৰ্যৰ সৈতে ইয়াক ভ্ৰমণকাৰী আৰু বিশ্বাসীসকলৰ বাবে এক আদৰ্শ স্থান কৰি তোলে।ৰাজ্যখন সাংস্কৃতিক দিশত অলেখ উন্নত।
has a total of 26 districts. The total number of tribes living in the state includes more than 26 chief tribes and more than a hundred sub-tribes.The remote location of the state provides the right conditions for the development of tribal culture in Arunachal Pradesh. First, Monpas and Sherdukpen in Tawang and West Kameng districts. This group identifies and associates itself with Mahayana Buddhism. Secondly, the Apatani, Eddis, Galoch, Mismis, Naichis, Tegin, Akas and Thongas worship the sun and moon. Finally, the third group includes the Noktes, Wanchos, and Khamptis, who follow Vaishnavism and Buddhism. This group follows a strict hereditary code for maintaining the villages.
The traditional costumes of Arunachal Pradesh are commonly seen in alwan, rap and lahang. Although the tribes belong to the same caste but depending on where they live, their style of dress is different.Most of their dress styles are derived from their ancestors.In most of the tribes of Arunachal Pradesh,girls and women wear accessories. Earrings, silver rings, pieces of bamboo, red beads etc. are worn by women. Another famous clothing item of Arunachal is the hat, which is beautifully decorated with peacock feathers. The women wear 'wicker ring crinolines', which are quite attractive to look at.
Arunachal Pradesh has many festivals throughout the year. The festivals can be broadly classified into religious festivals, socio-cultural festivals and agricultural festivals. The Chiang River Festival honors the collective peace of this beautiful state. This was once a component of the Brahmaputra Darshan programme. The Chiang River Festival is now celebrated in Turing, Yingqiong and Pasighat. The objective of the event is to promote ecotourism and also to provide various recreational activities. Available sports include elephant racing, boating and other activities.It is one of the most well-known festivals in Arunachal Pradesh.
Started in 2007, the "Pangchau Pass Winter Festival" is a modern winter festival organized by the residents. The three-day event was held in Nampong, Changlang district. Every year in January, the festival is held. They perform traditional dances and songs as part of the ethnic celebrations.
The celebration of Losar, the most important festival in Arunachal Pradesh, commemorates the Tibetan New Year. In pre-Buddhist times in Tibet, the celebration was originally called an agricultural festival, and was held to commemorate the flowering of the apricot tree. Today, the Manpa tribe of Arunachal Pradesh celebrates the festival of Losar in February or early March to ward off evil and welcome happiness and wealth in the new year.
Another famous festival of Arunachal Pradesh is the "Niyokum" of the Naisi tribe which is held on 28th February every year. "Nyokum" is known for bringing wealth and peace to the people."Nyokum" is a two day festival where the Naisi tribe meets to sing and dance.
The present-day dance tradition of Arunachal Pradesh is an important part of the socio-cultural history of this small Indian state in the northeast. The locals love to dance and have a good time. They dance for pleasure as well as festivals and occasions. Many dance styles are enjoyed by both men and women. The dance forms vary according to the diversity of the tribes. The ego dance is practiced by the Mishmi priests, the war dance by the Adis, Wanchoch and Nokat, and the ceremonial dance by the Buddhists. All these dance styles are mostly male-dominated and female participation is restricted.
Today, Lamu, Roppi, Hurkani, Popir, Rekham Pada, Cholo, Ponung, Bua, Lion Dance, Pachi Konki, and Peacock Dance are some of the prominent folk dances of Arunachal Pradesh. Most dances are choreographed to the beat of the tune.
"Ja-Jin-Ja" is a traditional song performed at weddings, other social gatherings and other festivals. "Byari" is a song that tells the story of the mythology, history and religious traditions of Arunachal Pradesh. Whether it is a social gathering or a religious service, "Bary" is essential. The song "Bary" is rather long. When the bride's party returns to the marriage ceremony, leaving the bride in her new home, the "deployment" is sung.
The cultural beauty of the state, with its scenic beauty, makes it an ideal destination for tourists and believers. The state is culturally advanced.
No comments:
Post a Comment